Wat als je kind een spiegel van jou is?
Geplaatst door
Kinderen leren ons niet alleen door hun vragen of hun speelsheid, maar juist ook door hun emoties en gedrag. Vaak spiegelen ze ons precies datgene wat wij zelf (nog) niet helemaal hebben aangekeken. Dat kan confronterend zijn, maar ook een enorme uitnodiging tot heling.
In dit blog neem ik je mee in drie herkenbare voorbeelden van hoe kinderen spiegelen: boosheid, angst/verlegenheid en onrust.
Herken je je kind in zijn boosheid?
Je dochter van 6 komt boos uit school. Ze gooit haar tas in de hoek en roept:
“Ik haat dit stomme huis! Laat me met rust!”
Als ouder voel je je geraakt. Misschien merk je dat je boos terug reageert. Maar wat als haar boosheid jou juist iets wil laten zien?
Misschien mocht jij vroeger je boosheid niet uiten? Misschien leerde je dat je lief en braaf moest zijn, en heb je je woede weggestopt. Je dochter laat jou nu zien wat jij destijds niet kon voelen.
De helende beweging: Adem in, laat je eigen oordeel los en zeg:
“Ik zie dat je heel boos bent. Dat mag. Wil je vertellen wat er gebeurde?”
Zo erken je zowel de emotie van je kind als je eigen (vroeger weggestopte) gevoel.
Wat vertelt de angst of verlegenheid van je kind jou?
Je zoon van 8 wil niet mee naar een verjaardagsfeestje. Hij zegt:
“Ik ken daar niemand goed… ik wil echt niet. Ik voel me stom.”
Je eerste neiging kan zijn om hem gerust te stellen of te pushen: “Doe niet zo moeilijk, het komt wel goed.” Maar zijn angst kan een spiegel zijn.
Herken je dit gevoel? Misschien was jij als kind ook verlegen en kreeg je niet de ruimte om dat te uiten of werd daar geen veiligheid in geboden. Zijn openheid raakt aan jouw eigen kwetsbaarheid van toen.
De helende beweging: Zeg in plaats van te pushen:
“Ik snap dat je het spannend vindt. Dat gevoel is helemaal oké. Zullen we samen een plan maken waardoor het minder eng voelt? Ik ben er om je te helpen.”
Zo leert je kind dat angst erbij mag horen en jijzelf dat ook jouw kwetsbaarheid gezien mag worden.
Waar wijst druk en onrustig gedrag jou op?
Je kind van 4 stuitert door het huis, klimt overal op en luistert nergens naar. Jij roept geïrriteerd:
“Kun je nu eindelijk eens stilzitten?!”
Maar vaak weerspiegelt druk gedrag iets van jou. Misschien ben je zelf overprikkeld, altijd ‘aan’, met weinig ruimte voor rust. Jij houdt je groot, maar je kind laat jouw innerlijke onrust ongeremd zien.
De helende beweging: In plaats van straffen of mopperen, kun je samen ontladen.
“Zullen we als leeuwen brullen en daarna heel stil liggen als een slapende kat?”
Je helpt je kind spanning los te laten én geeft jezelf tegelijk een rustmoment. Of ieder geval ook een groot leermoment, omdat je voor jezelf ook juist een andere beweging inzet dan hoe je eerder reageerde.
Wat brengt het om je kind als spiegel te zien?
Boosheid, angst en onrust bij je kind zijn dus niet alleen lastige emoties of gedragingen. Ze zijn spiegels. Ze laten jou zien waar jij zelf nog iets te helen hebt.
Elke keer dat je dit herkent, kun je twee dingen doen:
- Je kind erkennen: “Jouw gevoel mag er zijn.”
- Jezelf erkennen: “Ook in mij leeft dit gevoel, en ik mag het eindelijk zien.”
Zo ontstaat er niet alleen verbinding met je kind, maar ook met je eigen binnenwereld. Ruimte voor beiden. De geraaktheid wijst naar het kind dat jij ooit was. Het is niet weg, maar we dragen ons innerlijk kind nog altijd in ons. Juist door dit stuk erkenning te geven komt er meer ruimte voor ook de kwaliteiten die daar onder verscholen lagen. Daarvoor is het nooit te laat!
