Als jouw kind niet los durft te laten..
Geplaatst door
En jij dat eigenlijk al te vroeg moest..
Je kind klampt zich aan je vast bij de schooldeur. Tranen in de ogen.
“Ga niet, mama…”
Je probeert rustig te blijven, maar vanbinnen voel je iets trekken.
Een mengeling van onmacht, irritatie misschien, en iets diepers wat je niet direct kunt plaatsen.
Je herkent jezelf niet in zijn gedrag. Jij was juist altijd zelfstandig, sterk, deed alles zelf.
Aanhankelijk was jij niet — integendeel.
Toch lijkt je kind precies dat stuk te leven dat jij nooit kon laten zien.
De spiegel die je kind je voorhoudt
Kinderen spiegelen onze binnenwereld. Niet alleen wat we voelen in het moment, maar ook wat diep in ons opgeslagen ligt — soms nog uit onze eigen kindertijd.
Een kind dat moeite heeft met loslaten, laat vaak iets zien wat ooit in de ouder zélf geen ruimte kreeg.
Misschien was jij dat meisje dat te vroeg groot moest worden.
Niet omdat iemand dat van je vroeg, maar omdat de omstandigheden het vroegen.
Een moeder die ziek was, emotioneel afwezig, of simpelweg niet helemaal kon aanwezig zijn bij jouw start in het leven.
Je leerde: ik red het zelf wel.
En dat werd een kracht.
Je werd zelfstandig, verantwoordelijk, sterk.
Maar ergens in jou bleef dat kleine meisje, dat ooit verlangde naar nabijheid, warmte, geruststelling.
De onbewuste overdracht van oude angst
Wanneer jouw kind nu angstig is om naar school te gaan, voelt dat voor jou misschien onbegrijpelijk.
Waarom kan hij niet gewoon gaan?
Maar onbewust herinnert zijn angst jou aan een oude laag in jezelf:
de angst van dat kleine meisje dat zich ooit onveilig voelde,
dat diep vanbinnen dacht: als ik loslaat, is er niemand die me opvangt.
Je kind voelt jouw oude trilling van “ik moet het zelf doen” —
en spiegelt die als “ik durf niet alleen.”
Twee kanten van dezelfde medaille: onveiligheid in verbinding.
Wat er gebeurt in sessies
Wanneer we in sessies teruggaan naar dat kleine meisje, komt vaak iets zachts los.
Een diep weten: ik had het niet alleen hoeven doen.
En precies dáár ontstaat heling.
Want als jij weer kunt voelen wat je toen nodig had — nabijheid, veiligheid, gedragen worden —
dan kan die oude overlevingsbeslissing (“ik doe het wel alleen”) verzachten.
Je hoeft niet meer alles zelf te dragen.
En jouw kind hoeft dat ook niet meer te spiegelen.
De nieuwe beweging
Je kind laat niet alleen angst zien — het nodigt jou uit om opnieuw te verbinden.
Niet met hem, maar eerst met dat kleine stukje in jezelf.
Dat deel dat ooit niet mocht leunen.
Wanneer jij daar liefdevol bij aanwezig kunt zijn,
voelt jouw kind het verschil.
De boodschap verandert van:
“Ik moet het alleen doen,”
naar
“Ik mag loslaten, want ik ben veilig.”
En dát is de helende beweging die generaties overschrijdt.
Oefening: Verbinden met het kleine meisje in jou
Neem even een moment voor jezelf.
Zet je voeten op de grond, sluit je ogen, en adem een paar keer rustig in en uit.
- Stel je het kleine meisje voor dat jij ooit was. Misschien zie je een beeld, misschien voel je haar alleen.
Hoe oud is ze? Wat doet ze? Hoe kijkt ze naar jou? - Voel wat ze nodig heeft.
Wil ze vasthouden worden? Wil ze dat je blijft? Wil ze gewoon gezien worden?
Zeg zachtjes in gedachten tegen haar: “Ik zie je, ik voel je. Ik ben er. Je hoeft het niet meer alleen te doen.” - Adem in door je hart.
Stel je voor dat er warmte van jou naar haar stroomt — zachtheid, veiligheid, rust.
Misschien ontspant er iets. Misschien komen er tranen. Alles is goed. - Breng haar mee naar het nu.
Laat haar weten dat ze nu veilig is, dat jij er bent.
Je hoeft niet meer de sterke kleine te zijn. Kun je je kleine ik uitnodigen met je mee te gaan?
Neem nog een diepe ademhaling, voel je voeten weer op de grond, en open rustig je ogen.
Tot slot
Kinderen die moeilijk loslaten, dragen vaak de angst van een ouder die ooit te vroeg moest loslaten.
Essentiele behoeften die toen niet vervuld konden worden. Er is een ‘overlevingsprogramma’ op ontstaan. Dat werkt… maar het kost onbewust ook veel energie. Wat als je kind je wijst op de kleine jij die er ook van binnen nog is?
En je opnieuw mag verbinden…?
Een kans om dat kleine meisje in jou eindelijk te geven wat ze toen nodig had,
zodat jij én je kind vrijer kunnen ademen.
