Kinderen en vorig levens

Geplaatst door

Bang om mijn zusje (weer) kwijt te raken…

 

Ze is 6 jaar en heeft onlangs een klein zusje kregen. Een lief zusje waar ze voor haar gevoel al héél lang op zat te wachten. Als een echte grote zus ontfermt zij zich over haar. Ze wil wel dag en nacht bij haar blijven. Ze vindt haar zó lief. Dan komen er dagen dat ze niet meer naar school wil. We verklaren dit met het feit dat er veel is gebeurt met de komst van een nieuw zusje en wellicht is ze ook wel wat jaloers? Haar zusje mag immers lekker bij mama thuis blijven. Weer een paar weken wordt haar gedrag opvallender. Er is zichtbaar veel spanning in haar lijf. Als ouders reageren we hier niet altijd juist op, we begrijpen haar vraag om aandacht (middels haar gedrag) niet goed. Op een avond loopt het hoog op en knapt er iets bij dochterlief. Groot verdriet, dikke tranen. Na het grootste verdriet knoop ik hier een gesprek op aan. Dan vertrouwt ze me toe: ‘ik ben zo bang…’ bang dat ik mijn zusje kwijt raak. Ik trek haar bij me op schoot en vraag door. Ze vertelt me in een wat onsamenhangend verhaal dat ze bang is om haar en ons weer kwijt te raken. Net als vroeger. Toen moesten zij en haar broertje weg. Zonder papa en mama. En haar zusje was nog zo klein die mocht bij mama blijven. Zij en haar broertje waren ergens waar ze niet naar buiten mochten. Iemand kwam elke dag langs om eten te brengen. Maar papa en mama waren er niet. En ze miste haar lieve zusje vreselijk…

Ze huilt op mijn schoot, dikke tranen, angst in haar lijf die voelbaar is. Toch voel ik haar lijfje meer en meer ontspannen. Er volgt een diepe zucht. Ik vertel haar dat ik het begrijp dat ze bang is. Door de ervaring die ze zojuist met me deelde. Samen praten we over het feit dat we nu in Nederland wonen en dat het in deze tijd veilig is. Dat er geen reden is waarom ze zou moeten verstoppen of van papa en mama weg moet. Ik leg haar uit, op kindniveau, dat het in andere tijden en ook op dit moment in andere landen niet altijd veilig is voor alle mensen. Voor onze dochter was het uitspreken, bespreken en uitleg voldoende. De angst om haar zusje kwijt te raken is direct veel minder geworden. Ze kon nu dit gevoel voor zichzelf plaatsen en samen konden we er woorden aangeven. Als is ze nog altijd graag bemoederd bezig voor haar zusje, maar dan vooral omdat ze zich héél groot voelt als grote zus.

 

Kinderen en vorig levens

Wat mij opvalt, ook in mijn werk met kinderen, dat wanneer er een ervaring vanuit een ander leven ter sprake komt kinderen zonder aarzelen vertellen. Vaak vinden ze het wel vreemd dat we daar tijdens een sessie ‘ineens’ zijn beland en kijken ze me wat voorzichtig aan. Maar de ervaring zelf komt er vloeiend uit. Het zijn vaak maar flarden van herinneringen die zij ook wel kúnnen aanvullen met fantasie. Maar je merkt aan dit soort verhalen dat ze details bevatten waarvan je weet dat zij die niet ter plekke verzinnen. Ze hebben het gezien, gehoord, gevoeld. Ze hebben het geleefd. De ervaring die het kind in een andere tijd heeft beleefd. Door een situatie in het heden wordt de angst of verdriet o.i.d. als het ware getriggerd. Er is iets ineens heel herkenbaar en het gevoelige systeem van het kind reageert. De heftige ervaring die niet goed is afgerond is nog sterk aanwezig in het ‘systeem’. Uitspreken, tekenen, uitschrijven, uitspelen, zijn o.a. manieren waarop kinderen deze ervaringen alsnog af kunnen ronden waardoor deze eerdere ervaringen geen triggers meer hoeven te zijn. Natuurlijk kunnen kinderen dan nog steeds wel bang e.d. reageren, maar veel minder heftig en- of het is sneller ook weer over. De zogeheten ‘lading’ is eraf.

Opt In Image
Help je kind GevoeligSterk – GRATIS Werkboek
Samen genieten van een Rijk Gezinsleven!

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.