Mama, ik help je dragen

Geplaatst door

In dit blog een voorbeeld van een coachsessie bij mij in de praktijk waarin systemisch werken een belangrijk onderdeel is. Hoe kinderen ouders helpen dragen in onverwerkte stukken oud verdriet of pijn en hoe je dit helder kunt krijgen middels spiegelen.

Mama, ik help je dragen.

Inzicht

Ik geef moeder een stapel matjes en vraag haar voor ieder gezinslid een matje uit te kiezen. Zo legt moeder een matje voor zichzelf neer, een voor haar man en een twee voor hun kinderen. Eén legt ze heel dichtbij die van zichzelf. Dit stelt haar dochter voor. Ze vertelt hierbij: ‘Ik herken mijzelf in haar vertelt ze’. De ander heeft dit meer met papa.
Vervolgens kijken we naar het verlangen. Welke beweging zou zij willen maken? Het liefst zou ik ze allemaal dichtbij hebben, zo geeft ze aan. Op het moment dat deze beweging gevolgd wordt door de hen dichterbij te leggen wendt moeder zich in een beweging af. Ze schrikt. ‘O, mijn god ik doe het zelf, ik wend mij af voor hen.’

Dan maar afstand houden…

In deze sessie onderzoeken we deze afwendig. We komen tot de ontdekking dat moeder zelf heeft besloten dat zij helemaal niet leuk is. ‘Iedereen gaat weg’. Dat is een overtuiging die in haar jeugd is gecreëerd. De pijn die daaraan ten grondslag lag, dat was te veel als klein meisje. Vandaar deze overtuiging. De functie om verder te kunnen. Dan maar mensen op afstand houden, dan kan ik tenminste ‘leven’ (voor een kind voelt verlating als het einde).
Nadat we hier de nodige aandacht aanbesteden wordt moeder wel nieuwsgierig. Wat maakt dat ik mijn dochter dan wel heel dichtbij plaats? Ze vertelt: dit meisje is zo lief, zo zorgzaam, begaan met mij en de wereld om haar heen.

Al pratende wordt deze mama zich bewust dat zij zich zo herkent in haar dochter. ‘Ik deed hetzelfde’. En ook: ‘Wat erg eigenlijk. Dat wil ik niet. Dan draag ik mijn pijn over’.

Dragen vanuit liefde

Verder in de sessie laat ik haar ontdekken dat haar dochter probeert te dragen in dat wat zij kent. De pijn die moeder met zich meedraagt kan niet zomaar opzij worden gezet. Dat is er óók. En kinderen voelen dat. En wanneer wij dit als ouder niet dragen dan gaan onze kinderen dit ‘onbewust’ doen. Uit liefde en vanuit het verlangen naar erkenning.
Dit meisje vervulde daarnaast ook een behoefte voor haar moeder. Haar moeder was zo blij met een meisje. Een en al herkenning. Dit gaf haar onbewust erkenning. Die haalde ze onbedoeld bij haar dochter. Ik laat moeder bewust worden van het feit wat een liefde hiermee verbonden is. Hoe mooi het ook is dat een dochter dit laat zien. Dat moeder haar eigen kindpijn mag omarmen en dragen. Wat daar ook onder verscholen ligt: liefde. Onbeantwoorde liefde van haar moeder.
En is geen schuld. Er is alleen liefde. Verbinding. We helpen de mensen van wie wij houden dragen. Soms door te spiegelen aan pijn, zoals de zoon en vader in dit gezin doen. Afstand vertegenwoordigen. En soms juist door heel dichtbij te zijn.

Het cadeau van bewust worden

Een aantal sessies later kan moeder ervaren wat een groot cadeau dit is. Dit bewust zijn. De liefde hiervan ervaren. Juist door de pijn. Dat schuldgevoel maakte wellicht ook dat ik het niet eerder kon en wilde zien. Het idee dat ik mijn zoon ergens op afstand zou houden en mijn dochter ‘voor mijzelf’ dat zou ik nooit kunnen aannemen. Maar door deze sessies, met zoveel zachtheid en ook kracht kan ik dit wel zien. Ik kon het ervaren. Dat schuldgevoel kon ik trouwens ook plaatsen later. Ik ben ook gaan dragen. De pijn van verlating. De pijn van mijn moeder. Haar confronteren daarmee, dat nooit, dat zou haar een ondragelijk schuldgevoel geven. Nu zie ik dat ik ook dat gevoel heb meegedragen.

Nog een tijdje later heb ik even contact met deze moeder en laat zij mij weten dat zij vooral ook verandering bij haar dochter merkt. Nog altijd een super lief meisje. Maar ook een meisje wat meer durft te zeggen, aan te geven wat ze wel en niet wil en zich meer laat zien. Alsof ze meer en meer haar plek aan het innemen is. De zoon heeft letterlijk gevraagd om wat meer moeder- zoon tijd. Ook in de relatie met haar partner merkt ze verschil. Door mijn eigen stukken zelf aan te gaan, te ‘dragen’ neem ik meer mijn plek in en hij ook. En gek genoeg verbindt dat zó. Ik voel mij meer gezien. Eerder zocht ik zo naar bevestiging van hem.

Opt In Image
Help je kind GevoeligSterk – GRATIS Werkboek
Samen genieten van een Rijk Gezinsleven!

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.