Mijn zoon is BOOS!

Geplaatst door

Hij is boos. Heel boos.

Alles en iedereen zit hem in de weg.

Iedereen is tegen hem.

Op school MOET er alleen maar gewerkt worden. Hij kan helemaal niet doen wat hij leuk vindt.

Thuis zitten zijn broer en zus hem in de weg.

Zij lijken hem altijd te plagen, hij gaat dan ook snel
huilen. Stampvoeten, schreeuwen.

Het is teveel. Teveel van het goede.

Op school gaat het nog, zo vertellen de ouders. Maar eenmaal thuis: alsof er een bom ontploft.

‘We vragen misschien ook wel teveel van hem’… zegt moeder. ‘Of misschien zijn we juist niet streng genoeg, of niet duidelijk naar hem’, zegt vader. Zo vertellen deze ouders bij mij in de praktijk.

‘We zitten ook niet altijd op één lijn, dat is toch ook niet goed’.

Op school wordt er nu ook best veel druk op hem gelegd. Er
moet heel wat ingehaald worden i.v.m. wisseling van leerkrachten en een nieuw
beleid op school.

Zo vragen deze ouders zich al een tijdje van alles af. Maar
een sleutel tot het doorbreken van dit gedrag hebben zij nog niet gevonden.

Nadat we een tijdje praten en ik hen vraag hoe dit voor ze is komen er tranen bij moeder en een gevoel van schuld bij vader. Ook wel een gevoel van falen, zo vertellen ze…

Wat doen wij nou niet goed?

In de sessie zoomen we in op dat gevoel bij vader en moeder.
Ze willen juist hun zoon zo graag helpen. Er voor hem zijn. Daar doen zij ook
hun best voor. Zoals voor alles. Naast een drukke baan, willen ze er zijn voor
hun drie kinderen. Ze niet tekort doen. Ieder kind ook graag gelijk behandelen,
maar toch vragen ze alle drie iets anders.

We bekijken per kind wat zij volgens de ouders nodig lijken te hebben. We komen tot de conclusie dat zij toch ook alle drie vooral hén nodig hebben. Hun ouders. De een vindt het fijn om samen eens wat te doen, de ander om samen met papa of mama op de bank te kruipen… de essentie is hetzelfde.

Ze willen papa en mama.

Maar deze ouders zijn moe, krijgen niet het gewenste
resultaat en gaan nog harder hun best doen. Dan reageren ze soms net even wat
minder liefdevol en kalm en voelen zij zich daar dan weer schuldig over.

In de eerste plaats merken ze in de sessie dat het fijn is om er zo met elkaar eens over te praten. Ook horen van de ander hoe zij/ hij het eigenlijk allemaal ervaart. Want daar nemen we nu juist weinig ruimte voor. Terwijl we eigenlijk weten hoe belangrijk we dat vinden.

In de sessie doe ik nog wat opstellings oefeningen om goed naar boven te krijgen wat bij deze ouders mee speelt in hun gedachten, mindset en wat zij onbewust uitzenden naar de kinderen. Oude patronen spelen mee in gedrag en ook hoe zij over zichzelf denken. Dat is niet verkeerd, maar daar mag je als ouder bewust meer omgaan en ook naar jezelf zorg voor dragen. Anders bestaat de mogelijkheid dat je projecteert naar je kinderen.

Dan krijgen zij een enorm aha moment. O jee, deze kinderen zij zo hun best aan het doen! Net als wij. Maar zij willen ons iets duidelijk maken. Het ene kind trekt zich wat meer terug, zij wil hun ouders ontlasten, de ander geeft met de ‘ruzietjes’ aan dat de harmonie weg is binnen het gezin. Wij als ouder staan ook niet meer echt stevig naast elkaar.

We mogen elkaar weer meer vinden.

Zij zien dat hun ‘boze’ zoon het niet meer trekt. Alle gevoelens ingeslikt, er is geen ruimte. Altijd moet het beter, meer, harder werken. ‘Dat is precies wat wij ook doen!’ ‘We zijn niet tevreden over/ met onszelf zoals het is…’ ‘Wíj zullen dat moeten doorbreken’, zo ontdekken deze ouders.

Wij slikken ook in en gaan nog harder ons best doen.

Hoe kunnen we van onze zoon verlangen dat hij dat allemaal kan ombuigen terwijl wij dit zelf zo lastig vinden?

We ontdekken in deze sessie dat ouders ook zo dat verlangen hebben. En dat de kinderen (met name hierin de boze zoon) dat weerspiegelen in gedrag. Het verlangen naar rust, elkaar voelen, het fijn hebben met elkaar. Elkaar kunnen steunen. Er ZIJN voor elkaar. Ook: emoties delen.

In een paar sessies werk ik met ouders o.a. : het NAAST elkaar staan. Gevoelens uitspreken, delen met elkaar en geef ik tips in hoe zij dit in het gezin met hun kinderen meer kunnen doen. Samen bespreken we ook hoe zij meer kunnen zorgen van een gevoel van rust. Zelf zorgen voor rust momenten, voldoende momenten waarin jij je als ouder, en ook samen op kunt laden. Waar je energie van krijgt.

En thuis, met de kinderen ook meer kunt ZIJN. Heel bewust met je aandacht bijv. na schooltijd een half uurtje met de kinderen aan de tafel een theetje drinken en een koekje eten. De ouders hebben zelf voldoende ideeën waarvan ze weten dat de kinderen deze ook zo fijn vinden. Maar waar de laatste tijd gewoon minder TIJD voor te vinden was. Zo leek het. Nu zien ze weer het belang ervan.

Successen vieren.

Om de ‘druk’ eraf te halen geef ik deze ouders ook mee om de successen te vieren. In plaat van de focus op dat wat niet lukt, of wachten tot de ‘bom’ weer zal ontploffen, nu zien, ervaren en uitspreken van die momenten dat het wél zo fijn is met elkaar.

Het doet ook iets met je mindset en verwachtingen. Daarbij: in de sessies hebben we ontdekt dat het gevoel van falen, teveel, ik kan het toch niet van zoonlief heel erg raakt aan het gevoel dat bij ouders leeft. Zij oefenen met zinnen voor zichzelf als: Ik bén goed, het precies goed zoals het is, we zijn goed samen. Heel en goed. Het zijn precies die woorden, die gedachten het het gevoel dat zij hun zoon zo gunnen. Dat mogen zij ook ervaren om het nog meer aannemelijk te maken voor hun kinderen. Dat wat jezelf ervaart, kun je doorgeven aan een ander.

Wanneer ik ouders spreek een tijdje na de sessies voor een update, vertelt moeder: het is echt een heel verschil. Ten eerste was het zo waardevol om dit samen te doen als ouders. We staan nu echt weer naast elkaar. Het voelt veel steviger. Onze zoon heeft nog wel eens boze buien. Ik ga dan heel bewust ZIJN. Ankers maken (zoals geleerd in de sessie) zodat ik een soort stevige rots voor mij zoon kan zijn. Soms wil hij even razen, maar ik blijf nabij en mijn schoot is open en vrij. Steeds vaker zijn deze buien kort maar krachtig en komt hij daarna bij mij op schoot. Soms praten we wat, soms ook niet. Vaak is er dan een diepe zucht en is hij voelbaar opgelucht. Zo mooi. Ik geniet daarvan.

Daarnaast vertelt deze moeder dat vader meer met de zoon doet. Meer erop uit en ook bouwen, creëren, knutselen met grappen en grollen. Het ziet er dan heel ontspannen uit. Terwijl het eerder ook wel snel fout kon gaan en de spullen door de schuur of kamer vlogen.

Wij zijn blij met de spiegel van onze ‘boze’ liever gezegd krachtige zoon!

Opt In Image
Help je kind GevoeligSterk – GRATIS Werkboek
Samen genieten van een Rijk Gezinsleven!

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.