In vrijheid leven, verbinden, opgroeien
Geplaatst door
Vorige week vierden we in Nederland het feit dat wij in vrijheid leven. Vrij van bezetter, vrij van een dictatuur, een staatshoofd die je vertelt hoe je leven te leven.
Een groot goed.
Vrijheid is iets waar we veel vaker stil bij mogen staan wat mij betreft.
Want wat is vrijheid? Wat betekent het voor jou? Kun jij in vrijheid leven? Zijn er mensen in je leven die je graag vertellen wat te doen? En luister je er naar? Of wil je graag rekening houden met anderen en maak je daarom ook wel eens keuzes waarmee jij jezelf eigenlijk te kort doet? Is dat ook vrijheid?
Je kinderen, mogen die in vrijheid opgroeien? Geef jij ze mee wat jij belangrijk vindt en/ of is er ook ruimte voor hen om zelf te ontdekken? Ontdekken wat zij leuk vinden, de eigen mogelijkheden, kwaliteiten?
Vaak vind je het als ouder erg belangrijk dat je kinderen zichzelf kunnen ontwikkelen, kunnen groeien, zelfstandig kunnen doen en denken. Maar je bepaald als ouder nu eenmaal voor een groot deel ook de wijze waarop je kinderen kunnen doen en denken.
Jouw ideeën, ervaringen, je doen en laten, dat is allemaal wat kinderen mee krijgen. En ook prettig vinden wanneer er in veel dingen een voorbeeld is. Een kader waar zij houvast aan hebben.
Kinderen groeien op met ouders, in een gezin, in een familie. Dit is het meest waardevolle wat een kind als het geboren wordt heeft. Daar kom je vandaan, daar ben je van afhankelijk, daar ben je uit geboren en daar besta je voor een groot deel uit.
Gelukkig vinden er binnen een gezin, een familie veel leuke en blijde gebeurtenissen plaats en zijn er veel ervaringen die worden gedeeld met elkaar.
Het familiesysteem
Wanneer er in een systeem van familie ingrijpende gebeurtenissen zijn geweest, mensen groot verdriet, angst of verlies kennen dan wordt ook dit gedragen in datzelfde systeem van mensen die met elkaar verbonden zijn. Soms worden mensen buitengesloten, verstoten of worden alle verbanden verbroken, maar ook hier blijkt hoe lastig het is om je echt los te maken. Ondanks mogelijke ellende in een familiesysteem is het systeem vooral vanuit liefde verbonden. Mensen en in de eerste plaats kinderen zijn ontzettend trouw aan het systeem van familie. Niemand is graag ‘alleen’. Zelfs als het bijvoorbeeld ‘ongezond’ zou zijn voor jezelf.
Dit komt veel vaker voor dan dat wij beseffen. En dat heeft een reden: mensen zijn geneigd om alles wat lastig, angstig, verdrietig is in te houden. Niet uit te spreken of zelfs ‘dood’ te zwijgen. We willen niet dat het bestaat of we willen de ander er niet mee lastig vallen. Of we voelen: ‘hier wordt niet over gesproken bij ons in de familie, daar kan ik niet mee aan komen.’ Echter rondom de emotionele beleving die daarbij hoort bouwt zich allerlei lading op. Dat wat wordt verzwegen is namelijk niet weg. Sterker nog: dat wat niet wordt uitgesproken is juist heel erg aanwezig. En wordt door een ieder in het systeem gedragen en gevoeld. Vaak volledig onbewust.
De oorlog
Vorige week dachten wij ook aan hen die de tweede oorlog meemaakten hier in Nederland, mensen die gestorven zijn door de gevolgen daarvan. Helaas iets wat nog dagelijks in de wereld gebeurt. De impact van de tweede wereldoorlog is hier voor velen nog zo voelbaar. Er is zoveel nog niet uitgesproken, er is zoveel nog niet duidelijk, niet gerouwd om familieleden die ‘zomaar’ waren verdwenen.
Maar ja, na de oorlog moest het land weer opgebouwd. Mensen waren blij dat de oorlog over was en wilden zo snel mogelijk weer een ‘gewoon’ leven. Praten, emoties uiten, daar was weinig ruimte voor. Mensen passen zich aan aan de groepsnorm. Zo deed men dat.
Wat mensen minder goed beseffen is dat emoties geleefd dienen te worden. Ge-uit, ge-voeld, door-leefd…
Alles wat niet geleefd, maar ‘dood’ gezwegen wordt zet zich vast in het systeem. Als een soort zware, logge energie. Er zit immers geen beweging in. En dus kunnen generaties later mensen daar nog de last van dragen. Zonder precies te weten wat het is en wie het toebehoort.
Kun je dus eigenlijk wel volledig vrij zijn?
Vrij van een systeem, denken en doen van een ander, het heeft altijd invloed op je. Echter je bewust zijn daarvan, je eigen ‘stukjes’ aanpakken en door-leven, de ander de ruimte geven om dat te kunnen doen, beter onderscheid weten te maken wat van jou is en wat van de ander maakt wel wat je je vrijer kunt voelen en vrijer kunt denken.
Onze kinderen geven ons allerlei signalen. De fijngevoelige kinderen in deze tijd spiegelen ons raak en helder. Zij uiten wél wat er onverwerkt, onbewust in ons leeft. We kunnen kinderen dus zien als lastig, bepaald gedrag met allerlei middelen de kop in drukken óf we kunnen als volwassenen kijken naar wat er voelbaar is voor het kind waardoor dit gedrag ons getoond wordt.
En dit betekent naar mijn idee niet dat je kind dan altijd maar in alle vrijheid allerlei gedrag mag en kan vertonen. Vrijheid staat of valt met het bekend maken en bewaken van je eigen grenzen. Rekening houden met de ander. Ook dit is wat jij als ouder je kind te leren hebt, voor te doen. Veiligheid creëren om vrij te voelen.
Vrijheid, tja wat is vrijheid?
Wat is vrijheid voor jou? Binnen jouw denken en doen? Binnen jouw gezin? Wat neem je mee vanuit het systeem, ben je je daar bewust van? Wat denk je, wat voel je en wat leef je?
En bedenk: er bestaat geen goed of fout. Mensen maken keuzes. Vanuit liefde, vanuit vertrouwen, vanuit veiligheid, maar wees je bewust wat je zelf hierin meedraagt of wat je heeft gevormd. Juist het bewustzijn van jezelf wat je in je leeft, en waar je dus mee verbonden bent misschien is dat juist wel vrij!?
Hoe ervaar jij vrijheid?
Meer weten?
